Sam Francis: Blue Blood Stone (1960)
…
(…)
oh, luz amigábel
oh, fresca fonte da luz
Aqueles que non inventaron nin a pólvora nin o compás
Aqueles que nunca souberon do mar nin o vapor nin a electricidade
Aqueles que non exploraron nin os mares nin o ceo
mais aqueles sen quen a terra non sería a terra
xibosidade tanto máis benéfica que a terra deserta,
máis que a terra
silo onde se preserva e madura o que de máis terra ten a terra
a miña negritude non é unha pedra, a súa xordeira arrebolada
contra o clamor do día
a miña negritude non é unha nube de auga morta no ollo morto da terra
a miña negritude non é nin unha torre nin unha catedral
fúndese na carne vermella do chan
fúndese na carne ardente do ceo
atravesa o abatamento opaco da súa erguida paciencia.
Eia polo Kailcedrato real!
Eia por aqueles que nunca inventaron nada
por aqueles que nunca exploraron nada
por aqueles que nunca domaron nada
mais abandónanse, cativados, á esencia de todo
ignorantes das superficies mais cativados polo movemento de todo
despreocupados de domar, mais a xogar o xogo do mundo
verdadeiramente son os fillos maiores do mundo
os poros abertos a todos os alentos do mundo
eira fraternal de todos os alentos do mundo
leito sen escape de todas as augas do mundo
fulgor do lume sagrado do mundo
carne da carne do mundo latexando co movemento mesmo do mundo!
Tépedo mencer de virtudes ancestrais
Sangue! Sangue! todo o noso sangue conmovido polo corazón viril do sol
aqueles que saben da feminidade da lúa de corpo de aceite
a exaltación reconciliada do antílope e da estrela
aqueles cuxa supervivencia avanza na xerminación da herba!
Eia perfecto círculo do mundo e pechada concordancia!
Escoitade o mundo branco
terriblemente canso do seu esforzo inmenso
as súas articulacións rebeldes renxen baixo as estrelas duras
as súas rixideces de aceiro azul atravesan a carne mística
escoita as súas vitorias desleais anunciar as súas derrotas
escoita nas súas grandiosas coartadas o seu torpe tropezar
Piedade para os nosos vencedores omniscientes e inxenuos!
Eia polos que nunca inventaron nada
por aqueles que nunca exploraron nada
por aqueles que nunca domaron nada
Eia pola alegría
Eia polo amor
Eia pola dor nas ubres de bágoas reencarnadas.
E aí está ao esmorecer a alba a miña pregaria viril non quero oír nin as risas nin os gritos, coa mirada fixa nesta cidade que eu profetizo, fermosa,
dádeme a fe salvaxe do feiticeiro
dádelle ás miñas mans forza para moldear
dádelle á miña alma a afouteza da espada
non me agocho, para nada. Facede da miña cabeza unha cabeza de proa
e de min mesmo, corazón meu, non fagades nin un pai, nin un irmán,
nin un fillo, mais si o pai, o irmán, o fillo,
nin un marido, mais si o amante deste pobo único.
Facédeme rebelde a calquera vaidade, mais dócil ao seu xenio coma o puño á extremidade do brazo!
Facédeme comisario do seu sangue
facédeme depositario do seu resentimento
facede de min un home de determinación
facede de min un home de iniciación
facede de min un home de recollemento
mais fai tamén de min un home de sementeira
facede de min o executor destas altas obras
(…)
Aimé Césaire: Caderno dun regreso á terra natal, Laiovento, Santiago de Compostela, Trad. de Manuel Ángel García Fernández, 2019, pp. 48-51
Cartografías 